سلاح عشق...

هلال احمری های خرمشهری در مرز بین المللی شلمچه با برپایی اردوگاه اسکان موقت اقدام به خدمت رسانی به زائران حسینی می کنند.

هر جا را که نگاه کنید و تا جایی که چشم می بیند فوج فوج جمعیت انسان های مشتاق برای اعزام به کربلای معلا آمده اند تا به هر شکلی که شده خود را در روز اربعین حسین (ع) به آنجا برسانند.

اینکه مشکل این است که عراق روادید صادر نمی کند و یا اینکه مردم بدون کاروان آمده اند را بنا نداریم به آن بپردازیم ولی هر چه هست اینجا با مردم که صحبت می کنیم در می یابیم که برخی هاشان دو سه روز و حتی یک هفته است که اینجا هستند و هنوز نمی دانند که بالاخره عازم می شوند یا خیر.

اینجا شاید خیلی ها نیستند، خیلی هایی که وظیفه دارند به فکر اسکان مردم باشند، به فکر خوراک و اشامیدن مردم باشند ولی مردم هستند و در این میان جمعیتی به نام هلال احمر.

همیشه هلال احمری ها بوده اند که جایی که کسی به فکر کسی نیست به فکر مردم بوده اند.

به گفته مسئولین اردوگاه اسکان موقت هلال احمر در شلمچه قریب به 72 هزار نفر از مردم تا کنون در چادرها اسکان داده شده اند و می گوید که با کمبود تعداد پتوهای موجود تا کنون در شب های بسیار سرد اینجا میان مردم نیز پتو تقسیم کرده اند.

جوانان هلال احمری می گویند خدمات کوناگون و متنوع تری در نظر داشته اند انجام دهند که سال گذشته انجام شده است ولی امسال با کم لطفی ها مواجه شده اند و شرمنده مردم هستند ولی خوشحال اند که حتی با دستان خالی ولی پرمهرشان امسال هم به زائرین حسین (ع) خدمت می کنند.

اردوگاه برای اسکان برپا کرده اند،مردم را در مکانی موقت اسکان می دهند از سرما و گرما محافظت می کنند پتو بین مردم تقسیم می کنند، به گفته خودشان درست است خیلی بودجه ندارند ولی در حد وسع شان چای و خرما بین مردم تقسیم می کنند، زیر پایشان را جارو می کنند و خاک پای زائران کربلا را سرمه چشمان شان می کنند تا امورات حرکت شان مهیا گردد و حرکت به دیار عشق را تجربه کنند.

پای درد دل هایشان که مینشینیم حرف های نکفته زیادی دارند که تا آنجایی که شنیدیم کم کم منتشر خواهم کرد.می گویند خیلی بی مهری ها امسال دیده اند از طرف مسئولین؛ یکی شان می گوید تا اهواز همه با هم آمدیم تا دست پر برگردیم برای اینکه بتوانیم به مردم خدمت مناسب تری را ارائه دهیم ولی نشده است.

با خودم که فکر می کنم میبینم مگر چه می شد امکانات بیشتری داده می شد تا خدمت رسانی به مردم کامل تر انجام پذیرد.

به جای برگزاری همایش هامان در برج میلاد و یا تالارهای میلیونی و یا هزینه های دیگر این بودجه برای خدمت به همین مردم هزینه می شد.

بسته پیشنهادی مان برای مسئولین هلال احمری استان مان این است که سال آینده برای این برنامه واقعا بزرگ در میان دشت های خالی از سکنه که دور تا دورشان را میدان مین فرا گرفته است و خطرات بسیار وجود دارد، اینکه صندوق های کمک را زین پس برای خود جمعیت باز گشایند و در پیشنهاد بعدی فراخوان کمک به برنامه منتشر گردد تا هزینه های برنامه از سوی اعضا تامین گردد، که من شک ندارم اعضا با جان دل، پول و مال که هیچ؛ جان در رکاب می گذارند برای خدمت به زائرین حسین. البته گفتنی است این کار مواردی را می خواهد که یکی از آن ها خرید سنگ پای قزوین است.

اینجا در میان همه نبودها جوانان هلال احمری با سلاح عشق آمده اند، هستند و خواهند بود، پر انرزی تر از همیشه.